Астерикс и Обеликс
1. Баш ме интересира каков договор постигнале жителите на Слупчане и ЕВН за да може екипите за електродистрибуција да влезат во селото, да го отстранат дефектот и да им стават броила за струја. Компанијата соопшти дека повторно гаранција дале сите политички партии и локалната власт, ама многу сум љубопитен што ли ветиле гаранторите на мештаните. А, штом посредувале министри, тогаш Владата треба и јавно да го објави договорот.
Каков ли договор извојуваа мештаните на Слупчане кои имаа смислено дека, ако веќе мора да плаќаат за струјата, сметките да не им бидат повисоки од 3.000 денари? Дали им ја простија досега украдената струја? Дали им е прифатено барањето џамијата да не плаќа струја? Оти трошењето струја е божја волја.
Каде научија вака да се борат? Како да ги читале стриповите за Астерикс и Обелиск од бунтовничкото галско село што се борело против Римската империја кога Цезар решил да им ги баждари броилата за струја. Или пак, можеби нивните нивните роднини што живеат во Белгија, Швајцарија и Германија им раскажувале дека таму жителите преговараат со политичките партии кога сакаат колку сакаат да плаќаат струја. А, ако сметките за струја внесуваат неспокој во нивните животи, тогаш тие безмислосно ја уништуваат инфраструктурата на електродистрибутивната компанија. Тоа што никој ништо не им може е затоа што пијат од волшебната пијачка на локалниот партиски шериф. Партиската заштита денеска во Македонија дава многу повеќе моќ, отколку волшебната пијачка на Панорамикс во времето на Римското царство. И кога во Швајцарија роднините на слупчанци ќе предизвикаат таков дефект со што ќе оставаат осум села и граничен премин без струја, веднаш во селото доаѓаат министри и партиски функционери и заеднички дебатираат за човековите права.
И така, во современа Македонија, земја членка на НАТО, во 21 век имаме ситуација кога министерот за економија Крешник Бектеши најофицијално изјавува дека секој што троши струја треба и да си плати колку што си троши. Ајдее… Што е следно? Едукативен караван по села и градови како се плаќаат сметки за струја?
Како тргнале преговорите, наскоро може ќе побараат и на сметките за струја да пишува националност. Ем ЕВН да си знае со кого си има работа, ем со балансер, според попис, да се одмери и која националност колкава сметка треба да плаќа.
2.
Од ЕУ ни испратија некаква екипа што треба да ги испита случувањата во Судскиот совет. Што има да испитуваат. Доволна им е само последнава случка.
Врховниот судија Наќе Георгиев се пријави за член на Судскиот совет. Во тој Судски совет за него имаше претставки, ама со месеци не се разгледуваа. Како што наближи денот за избор на Георгиев, членовите на Судскиот совет ги извадија претставките од фиоките и ги отфрлија. Го избраа за нов член на Судски совет со шест гласа сосе неговиот. И баш дента кога требаше да даде заклетва, беше закажана седница на Советот на која тој требаше да гласа за син му да стане судија. И тогаш, членовите на Судскиот совет сфатија дека таткото не смее да гласа за избор на синот. Поточно, ако таткото е член на Судскиот совет, синот не смее да биде судија. Оти, така вели законот.
И тогаш почна битката за белење на образот на Судскиот совет. Ај што ни врховниот судија не го прочитал законот, ај што и другите членови на Советот, чија работа е да избира судии, не го виделе законот за избор на судии, туку некому му текнало да ја одложи заклетвата на новите членови, а во меѓувреме таткото сепак да гласа за синот. Значи, навистина во тој Судски совет има генијални умови.
Така, новиов член на Судскиот совет се повлече од лични и морални причини. Оти го фатија пред да даде заклетва. Да не го фатеа, ќе беше она „секој заслужува шанса, па и синот на член на Судски совет може да биде судија“.
Туку, да не грешиме душа, можеби во Судскиот совет и го знаеле законот за избор на судии, ама си рекле да одиме според законот „Ако пројде, пројде“. Впрочем, тие не се избрани таму за да спроведуваат закон. Тие се избрани да извршуваат наредби „од горе“.
…
Колумната на Горан Михајловски во целост прочитајте ја тука
