Дали Бугарија го шири чадорот на Кремљ преку Дешо – баран со меѓународна потерница, поради крвавиот четврток во Скопје

Бугарски Фактор преку анализа на случајот со предавањето на Дејан Давидовски-Дешо, баран со меѓународна потерница во врска со насилството во Собранието на Република Македонија на 27 април 2017 година отвора серија прашања за влијанието на Кремљ во Бугарија, последиците од тоа влијание по евроатлантскиот пат на Македонија итн. Нивниот текст ви го пренесуваме во целост.

Налогот за претрес на Дешо

Пред неколку дена се дозна дека лицето Дејан Давидовски-Дешо, баран со меѓународна потерница во врска со насилството во Собранието на Република Македонија на 27 април 2017 година, им се предаде на македонските власти на граничниот премин Деве Баир при влез во Република Македонија од Бугарија. Ова е известувањето на Министерството за внатрешни работи на Република Македонија, цитирано од МИА

Медиумите прецизираат и дека скопјанецот Дејан Давидовски-Дешо на 25 август во 10 часот и 30 минути по 7 години криење се појавил на граничниот премин „Деве Баир“. При редовната пасошка контрола било констатирано дека Дешо е пријавен на стоп-листа со мерка „затвор“ за сторено кривично дело од чл. 313 од Кривичниот законик на Северна Македонија, за што Основниот кривичен суд Скопје на 18 декември 2017 година определи мерка – лишување од слобода, објаснуваат од македонското Министерство за внатрешни работи.

По упадот на парламентот на 27 април 2017 година, Дејан Давидовски побегна во Шведска. Тој беше уапсен пред пет години од шведските власти, но потоа ослободен од шведскиот Врховен суд, кој го одби барањето на Македонија за негова екстрадиција со образложение дека станува збор за бунт, а не за сомневање во терористичко загрозување на уставниот поредок и безбедноста во земјата.

Враќањето на Давидовски во земјава се поклопува со смената на владата сега предводена од ВМРО-ДПМНЕ, а особено што новиот директор на Управата за спроведување санкции, Александар Пандов веќе го потпиша ослободувањето на осудените за нападитр од 27 април со објаснување дека сите имаат медицински документи за сериозни здравствени проблеми.

Кој ги „помилува“ осудените?

Александар Пандов е долгогодишен член на ВМРО-ДПМНЕ, а со одлука на партијата на 7 септември 2020 година е именуван за претседател на Патриотскиот институт на ВМРО-ДПМНЕ. Ова всушност претставува своевидна партиска надградба и институционализирање на патриотските здруженија формирани во време кога со македонските специјалци служби раководеше братучедот на тогашниот премиер Никола Груевски – Сашо Мијалков. Истите служби имаа активна улога и во „крвавиот четврток“ во скопското Собрание. Индикативен е и податокот дека унапредувањето на Пандов се поклопува со времето кога Дешо се бараше за криминал.

Активистот на ВМРО-ДПМНЕ е исклучително близок со Миленко Неделковски и со скандалозно прогласениот „бугарски конзул“ Орце Камчев, лице на црната листа на САД. Човекот на Груевски и Мицкоски е во топли односи и со рускиот олигарх Самсоненко – работел во негови фирми во Македонија.

Неочекуваното предавање на Дејан Давидовски-Дешо на властите во Северна Македонија отвора и многу прашања на кои бугарските институции мора да одговорат:

1. Како Дејан Давидовски-Дешо ја преминал бугарската граница кога се бара со меѓународна потерница?

2. Кога точно влегол во Бугарија, колку време престојувал во земјава и каде точно бил сместен?

3. Зошто лицето Дејан Давидовски-Дешо не било запрено на граница и дали на бугарските власти им изјавил дека ќе им се предаде на Македонците?

4. Дали Дешо има бугарско државјанство и дали ова некако го спасило?

5. Ако, сепак, бараниот криминалец имал бугарски пасош, не ни преостанува ништо друго освен да прашаме – кој и кога му ги издал личните документи и врз основа на што познат антибугарин добил европски пасош од земја против која тој и неговата партија во Северна Македонија активно работат?

Од овој поединечен случај произлегуваат многу прашања и барање за конкретни дејствија од бугарските институции и евроатлантски ориентираните партии:

1. Дали заборавија на аналитичкиот извештај на Управата за безбедност и контраразузнавање (УБК) на Македонија од 2018 година, во кој се тврди дека: „Центарот на руското воено разузнавање, познат по кратенката ГРУ (Главна управа за разузнавање), во Софија ја координира активноста на четворица руски агенти во Македонија. Тие се дел од руската разузнавачка мрежа во Македонија заедно со агенти на Руската служба за надворешни работи (СВР), координирани од центар во Белград и на руската државна агенција. „Россотрудничество“. Какви мерки презеле за да ги неутрализираат?

2. Дали бугарската надворешна политика кон Република Македонија е жртва на руски хибридни акции насочени кон враќање на политичките сили од „крвавиот четврток“ на власт. Што конкретно за бугарскиот национален интерес беше постигнато со оваа надворешна политика, поткрепена со рамковни позиции, образложение и ВЕТО? Дали враќањето на власт на силите на „крвавиот четврток“ во форма на ВМРО-ДПМНЕ е бугарски национален интерес? Тие од самиот почеток се изјаснија против Договорот за добрососедство и формулацијата содржана во него „заедничката историја што ги поврзува двете земји и народи“, но и против вклучувањето на македонските Бугари во уставот, против почетокот на преговорите меѓу Република Македонија и ЕУ и индиректно заканата за вклучување на земјата како идна жртва во преговорите Белград-Приштина?

3. Документите на македонската тајна служба ја откриваат улогата на Горан Живалевиќ, агент на БИА, во „крвавиот четврток“, што доведе до протерување на вработените во српската амбасада во Скопје за време на администрацијата на Зоран Заев. Како се оценува фактот што Иван Стоилковиќ, политичар со кој, според македонските тајни служби, Горан Живаљевиќ имал редовни контакти и преку кој ги спроведувал српските национални интереси, моментално е вицепремиер во владата на Мицкоски? Повеќе од видливо е дека Москва и Белград своите интереси во Република Македонија ги остваруваат преку ВМРО-ДПМНЕ. Тогаш кои се политичките сили на кои Софија може и треба да зачекори во дадениот евроатлантски контекст.

4. Дали некои од патриотските друштва, формирани во времето кога македонските служби ги предводеше братучедот на тогашниот премиер Никола Груевски – Сашо Мијалков, кои имаа активна улога во „крвавиот четврток“, со текот на времето се трансформираа во „ Бугарски културни клубови“, на кои од своја страна повторно стапи претседателот Румен Радев? И ако е тоа така, дали ги финансирал „бугарскиот конзул“ Орце Камчев, како што тврдеше еден македонски медиум?

Приказната со Дешо покренува многу важни прашања за Бугарија и Северна Македонија, но пред се за тајните зависности на длабоката држава и врските со режимот во Кремљ.