Еве зошто змиите ги касаат луѓето: Никогаш не би погодиле – eве зошто

Се вели дека змијата каснува човек само во два случаи: од страв и ако стапнете на неа. Тие се најопасни кога се во сезона на парење или ги чуваат своите млади.

Главната разлика помеѓу отровните и неотровните змии е тоа што отровните змии имаат триаголна глава и тесен врат, додека неотровните змии имаат јајцевидна глава и поширок врат. Отровните змии имаат еден или два заби од кои испуштаат отров.

Всушност, постојат два вида отров во змискиот отров. Едниот има разорно дејство врз нервниот систем, кој не се уништува со топлина, другиот влијае на крвта и крварењето.

Постојат луѓе кои се отпорни на змиски отров (имунитет). Некои се раѓаат со овој отпор, а други го стекнуваат со каснување од змија со поблаг отров или со давање антисерум.

Клиничка слика

На местото на каснувањето се видливи две мали убодни рани, кои не крварат. Набрзо на тоа место се појавува црвен прстен, кој станува синкав, односно раната станува сина и се појавува оток. Малку подоцна, на тој дел од телото се појавува вкочанетост. По влегувањето во крвта, отровот се шири низ целото тело. Отруеното лице се чувствува слабо и трепере, вртоглавица, пулсот му се забрзува и дишењето станува тешко, тој е блед, може да се појави делумна или целосна бубрежна инсуфициенција. Крвта може да престане да се згрутчува, каснатото лице често повраќа и има дијареја, ја губи свеста. Подоцна, се јавуваат конвулзии и целосна бесчувствителност (кома). Делириум, конфузија и конвулзии најавуваат интракранијално крварење, кое е најчеста непосредна причина за смрт.

Ако не реагирате навреме, респираторниот центар станува парализиран, а малку подоцна срцето престанува да работи.

Местото на каснувањето е многу важно за развојот на симптомите. Најопасни се каснувањата на главата или вратот, или ако змијата директно вбризгала отров во крвен сад.

Прва помош

Не паничете бидејќи има многу време (и неколку часа) за да се оди на лекар. Не постои општа согласност за третманот. Сите се согласуваат дека е неопходен апсолутен одмор, бидејќи движењето ја забрзува циркулацијата на крвта и апсорпцијата на отровите. Некои автори не препорачуваат ставање завој преку местото на каснување, забрануваат нанесување мраз поради зголемена некроза, забрануваат засекување на раната и вшмукување на содржината. Тие препорачуваат имобилизација и итен транспорт до установа каде што може да се прими противотровот.

Повеќето автори имаат речиси спротивно мислење и предлагаат следниве постапки: каснатиот екстремитет треба да се преврзе, умерено да се затегне со завој веднаш над местото на каснувањето и да се имобилизира. Повремено (3-5 минути) олабавете го завојот бидејќи крвта мора да циркулира низ затруениот дел од телото, т.е. од вените до срцето. На самото место на каснувањето, низ кожата се прават два попречни засеци (буквата „X“) на длабочина од 3-4 мм, а раната се остава да крвари. На тој начин, поголемиот дел од отровот ќе излезе со крвта. Вшмукувањето на раната со устата воопшто не се препорачува, бидејќи дури и најмалата рана на устата или усната шуплина, како и скршен заб, се доволни за да се отруе лицето што се обидува да помогне. Посекотините се прават со нож, брич или друг остар предмет чие сечило е изгорено на пламен или избришано со алкохол. Третото нешто што треба да се направи во случај на каснување од змија е да се нанесе силен раствор на хиперманган на раната и, доколку е можно, да се инјектира еден процентен раствор на хиперманган околу целата рана. Дајте му на жртвата што е можно повеќе течности: но никогаш алкохол. Потоа треба да се однесе што е можно поскоро во најблиската здравствена установа каде што ќе прими серум против каснување од змија.

Третман

Што е можно поскоро, дајте антивиперинум серум (интравенски или интрамускулно), според протоколот со тестирање за преосетливост. Серумот антивиперинум е ефикасен против полуотровни и отровни змии што се јавуваат во Европа.

Деца со алергиски заболувања или реакции, кога се добиваат податоци од лична и семејна анамнеза, пожелно е да се даде серум антивиперинум во болнички услови, интрамускулно и со претпазливост.

Од раната треба да се земе микробиолошки брис, а потоа да се измие со антисептик.

Во сите случаи, потребно е да се провери и да се примени антитетанусна заштита и да се дадат антибиотици кои ја покриваат грам-негативната и анаеробната флора што доминира во устата на змијата.

Болката треба да се потисне со давање аналгетици. Во случај на изразена хемолиза, треба да се даде трансфузија на концентрирани еритроцити, а во случај на дисеминирана интраваскуларна коагулација, плазма. Потребно е да се одржи диурезата и да се спречи или третира шокот. Хируршки третман е неопходен кога ќе се појави ткивна некроза. Во случај на голем оток што ја нарушува артериската циркулација на екстремитетите, индицирана е итна фасциотомија. (nezavisen.mk)