Апасиев ќе го сруши и Мицкоски

Што и да се случи утре, во четврток, со изгласувањето недоверба на сегашната Влада, сегашната динамика во македонската политика ги става албанските партии во фокусот на односите во сферата на македонскиот национализам: местимично-поумерениот, на ВМРО-ДПМНЕ, и екстермниот, на Левица, невешто скриен во обландите за наводната „класна борба“. Во време на пост-идеологии и концепти за „Едно општество за сите“, маргиналната позиција на радикалната Левица, очигледно, успева да ги доведе сите потенцијални сојузници за рушењето на власта во тешка дилема: ако само „голото“ освојување на власта не е цел сама по себе, што би била тогаш суштината за мултиетнички политички коалиции во Македонија?

Во таков контекст, Алијансата за Албанците, Алтернатива и СДСМ излегоа како најтешки губитници на локалните избори. Причините се различни…

За СДСМ е јасно дека изгуби многу гласови заради слабите резултати во владеењето на локално ниво, а на „рабушот“ на националните потфрлања во власта, меѓу другото, е и незадоволството на нивните (потенцијални) гласачи заради коалицијата на СДСМ со ДУИ. Тие односи многумина ги доживуваа(т) како постизборно математичко „нужно зло“ – но, проблемот е и „надграден“, бидејќи на ДУИ сѐ што ќе посака (од кадри, до портфолија и политики) кај Заев ѝ поминува како што тап нож сече низ младо сирење.

Кога власта ДУИ десетина години ја делеше со ВМРО-ДПМНЕ, Груевски таа „политичка реалност“ јасно ја преточуваше во градење поделено општество, во кое за сѐ имаше етнички квоти и клучеви: од обостраниот национализам и договореното учество во меѓуетничките инциденти, до поделбата на пленот за крадење. Државата дојде на работ од бездната, а ДУИ, како што е познато, нема ни една посериозна правна компликација од тој погубен проект, иако половина од раководството на ВМРО заврши во бегство или зад решетки.

Во постизборната „политичка реалност“ по 2016, ДУИ продолжи да седи во власта, испорачувајќи политичка и меѓуетничка стабилност во „едното општество за сите“, за сметка на речиси истите кадри и истата „квота“ во учеството во сивите зони на македонското економско и политичко, корумпирано секојдневие. Успеа политички да го преживее и „ударот“ што им го нанесе СДСМ со привлекување етнички албански гласови на своето програмско конто на граѓанска поддршка, за во новиот турнус од седење во власта ДУИ да се стабилизира, а СДСМ фатално да заслаби. Продолжувањето на тие односи во власта, доколку оваа Влада опстане, ќе оди само дополнително во таа насока, па макар и по две години, на редовните избори: СДСМ, ако ништо не промени, по сопствена заслуга (но, и не само заради ДУИ), ќе изгуби уште повеќе, а ДУИ ќе стане уште понеизбежен фактор за создавање на која било следна власт.

…

Колумната на Сашо Орданоски во целост прочитајте ја тука