Брисел не му верува на етно-фолклорот

Го гледам некни скромниот протест на Алијансата и Алтернативата, низ главните улици на Скопје, по повод „изборните крадења“ на ДУИ. Во дефилето гордо размавтани десетици албански бајраци, меѓу нив и повеќе европски и американски, но ниту едно македонско државно знаме.

За жал, тоа е провинцискиот дух со кој Зијадин Села и Африм Гаши, многу веројатно, ќе влезат да партиципираат во составот на новата македонска влада. Таа задушлива националистичка ситничавост, всушност, симболично говори за нивното темелно неразбирање на правецот во кој треба да се движи државата во конкретното реализирање на новата, евро-атлантска фаза од своето постоење.

Но, тоа говори и за „долгата сенка“ што ДУИ ја „фрла“ врз Алијансата на Албанците и Алтернативата, терајќи ги да се натпреваруваат во „лажната трка“ за докажување на тоа кој меѓу нив е „поголем Албанец“ од другите, цврсто држејќи ги само на политичките „шини“ на „националната кауза“. Следствено, Села и Гаши не смеат ни симболично да извадат барем едно македонско државно знаме, бидејќи се плашат да не им биде доведен во прашање албанскиот националистички кредибилитет во „нивната“ јавност, кај нивните етнички гласачи.

А овие од ДУИ се потврдени мајстори за тоа, бидејќи имаат по неколку резервни националистички трикчиња во двата ракави, а во секое доба од „шеширот“ дополнително вадат „двоглави орли“ за секаква магионичарска квази-политичка употреба. Па, кој може да му ги оспори угледот и заслугите на Али Ахмети за националната кауза, кога и по дваесет и кусур години го канат во Хаг да објаснува детали врзани за делови од својата угледна герилска биографија!

…

Колумната на Сашо Орданоски во целост прочитaјте ја тука