Човек кој не верува никому и ништо, дури не си верува ни себеси
Ми се случува, во текот на годината, да побараат мислење од мене за радио и ТВ емисии, за весници или портали во Србија и во Босна и Херцеговина. Поретко во Словенија и во Бугарија, каде повремено се преведуваат мои колумни.Одговарам секогаш кога можам. Денес добив на вибер слично барање на кое не можев да одговорам. Го пренесувам во оригинал, поттикант од искуството на мојот нов познаник инженер Мичо Јанчев кој своевремено, во Југославија, правел мотори за млазни авиони, па укажувајќи на сериозноста на неговата работа вели, со поглед под очилата, дека авионите не можат малку да летаат а малку да не летаат. Македонецот кој, со семејството, до војните живеел во Сараево ми вели дека таму учебната година почнувала со жрепка на која азбука ќе учат децата во школо таа учебна година, кирилица или латиница. Така сите на крајот од школувањето ги знаеле двете азбуки. Значи еве го писмото што го добив денес:„Dobar dan prof.dr. Denko Maleski. Ja sam Mateja Jerkovic novinar Oslobodjenja. Jeste li u prilici da se kratko cujemo zbog telefonske izjave?Zeljela bi dobiti Vas komentar na Strateski forum koji se odrzava na Bledu.Prema program, rijec je o svim aktuelnim dogadjanjima u Evropi I svijetu, a u popodnevnim satima ce biti govora I od Zapadnom Balkanu, prosirenju EU. Koliki je znacaj razgovora Severnoj Makedoniji I Bosni I Hercegovini u konkretnom slucaju? Verujete li da ce napori S.Makedonije konecno biti nagradjeni? Sta se desava sa BiH? Koliko su nama otvorena vrata EU?Nadam se da mi mozete pomoci. Hvala vam mnogo. Lijep pozdrav iz Sarajeva “.
Останав занемен. Сфатив дека јас едноставно не располагам со информации за дневниот ред и текот и дебатите на Форумат за да можам да дадам компетентен одговор. Редовно читам ама можеби, сепак, сум пропуштил нешто во нашиот информативен простор? Се враќам назад на претходни вести: има информации за говор на Лајен, на Сијарто, за средби на Османи кои сум ги видел, но нема вистинска информација за овој толку важен стратешки дијалог кој ги засега нашите животи. Кој да ни ги даде тие информации? За лондонски Гардијан или за Њујорк тајмс тоа не се ургентни теми. Ова се наши теми. За нив е потребен напор на нашите редакции, некои од кои, знам, едвај врзуваат крај со крај. Но, исти лоши информации добиваме и од убаво финансирани медиумски куќи. Понекогаш помислувам дека уредниците намерно ја саботираат Европската унија и го компромитираат нашиот тежок пат кон Европа. Зошто? Па, лути на животот, на власта, на платите, на Охридскиот, Преспанскиот и договорот со Бугарија, лути се на се што е против Македонија од нивните соништа. Можно ли е затоа да нема информации за стратешкиуот форум на Блед? Ех, да ме прашаше новинарката од Сараево за судбината на оној несреќник со погрешно поствениот дрен по екстракција на заб, се ќе можев да кажам во детали.
Каква е вистинската штета од ваквото новинарство? Одговорот е: деморализиран народ. Каков е тој народ? Волтер Липман одговара: „Деморализиран народ е оној во кој поединецот станал изолиран и е жртва на сопстевните сомнежи. Тој не верува никому и ништо, дури не си верува ниту себеси. Не верува во ништо освен во најлошото во секого и во се. Кај себе гледа само конфузија, а кај другите заговор. Тоа е паника. Тоа е распаѓање. Тоа се случува кога во некакви вонредни околности од нивните животи, луѓето ќе се најдат без поддршка на јасни убедувања кои ги трансцедентираат нивните непосредни и лични желби“. Вреди малку да се замислиме над овие зборови.
Денко Малески
