Долга е сенката на Мијалков

Додека ова го читате, Мијалков можеби (А) го спроведуваат во Шутка, откако е фатен по неуспешното бегство од македонската правда; (Б) го нарачува второто претпладневно фрапе на некоја од плажите во Грција, ползувајќи го грчкиот правен преседан со неекстрадирање на овдешните криминалци илегално амнестирани од Иванов; (В) уште чека седнат во некој подрум во Србија или Бугарија да му дојде превозот до Хрватска или Чешка чии државјанства, наводно, ги поседува; (Г) ужива во секое друго сценарио што, по неговото исчезнување, сте го прочитале на Фејсбук…

Неговото бегство, пак, е посреден доказ дека нешто во македонскиот правен систем мора да се сменило „од неговото време“, бидејќи се уплашил, па побегнал, во очи на долгогодишната затворска казна што очекува(ше) во петок да му биде пресудена… Или посреден доказ дека во македонскиот правен систем ништо не се променило, штом и нему му успева да ја „кидне“ пред судот да му ја испорача правдата.

Како и да се гледа на работите, превладувачкиот впечаток во јавноста е дека ваквиот скандалозен расплет е резултат на „договорот“ меѓу Мијалков и Заев – тој, Мијалков, да помогне во „испорачување“ на сите неопходни двотретински мнозинства во Парламентот за усвојување на Преспанскиот договор, за зачленувањето на Македонија во НАТО, за усвојувањето на судските реформи итн. Ако имало таков договор, Мијалков го остварил својот дел од договореното. Сега дошло време тој да си ги „наплати побарувањата“ – особено со оглед на тоа што претходните бегалци ништо не „испорачаа“, а сепак безбедно пребегаа.

Љубителите на политичкиот цинизам ова „сценарио“ ќе го прогласат за реално, а со оглед на познатите околности, дури и неопходно. Без валканите маневри од таа „скрипта“, можеше Македонија сè уште да биде „ни на небо, ни на земја“, во една бескрајна политичка, безбедносна и секаква друга криза.

Љубителите на политичкиот морализам тврдат дека нема одржливи решенија што се темелат врз гнили договори. Заради валканите маневри, Македонија постигна некои од стратегиските аспирации негувани од осамостојувањето до денес, но остана заплеткана во персоналните и партиските агенди на своите главни протагонисти, заради што не може решително да мрдне од своето валкано внатрешно-политичко минато.

…

Колумната на Сашо Орданоски во целост прочитајте ја тука