Дуел во погрешно време и на погрешно место

Дуелот уследи откако Ковачки на седница на собраниската Комисија за одбрана и безбедност обвини дека за учество во мировна мисија во Министерството за одбрана се давало мито по 3.500 евра, а за курс за подофицери и за прием како професионален војник по 5.000 евра. Со цел да ги разјаснат сите обвинувања, Петровска го повика на ТВ-соочување.

И тоа се случи токму вчера, на денот на интензивни консултации во НАТО, на денот кога целото светско внимание беше апсорбирано од  настаните во Полска,  околу „потеклото“ на падната ракета, можните безбедносни импликации, односно опасноста Алијансата да биде инволвирана во конфликтот. Дури и под претпоставка дека соочувањето можеби било снимено претходно, неговото емитување можело да се одложи. Причини има многу, и внатрешни, и надворешни. На таков ден, пред земјите партнери се испраќа впечаток за нетангираност од посочените настани и ризици. И не е во прашање само тајмингот. Се презентира високо отсуство на безбедносна култура, кога како на кванташки пазар пред екраните „дефилираат“  службени документи, извештаи, копии од разни постапки…  Нешто што не и` доликува на членка на НАТО.

Ако целта била да се покаже дека не сме дораснати за тој статус, дел од работата сигурно е завршена. Бидејќи, шпекулацијата е како скината перница со пердуви рафрлени насекаде, а демантот – залуден обид да се соберат пердувите.

Иако министерката повика на соочување за да одговори на сите прашања и да го заштити угледот на МО, и настапи прилично сталожено, би требало да знае дека на таков начин не се расправа за прашања кои имаат и безбедносен карактер. Одговор на пласираните обвинувања од Ковачки може да даде само истрага/постапка на надлежна институција а не министерката, како што и самата потенцираше. Тогаш, на кого му служеше вчерашното соочување?

На угледот и безбедноста сигурно не. Особено што оваа дебата се случува во еден безбедносно многу чувствителен момент, на непрекината серија од хибридни атаци преку  дојави за бомби во училиштата,  кои подолг период го парализираат наставниот процес во училиштата, внесуваат вознемиреност кај учениците и родителите и вонредно ги трошат ресурсите на полицијата, додека сѐ уште  се трага по испраќачите на лажните дојави,  а се чекаат и одговори за начинот на кој  контроверзниот украински бизнисмен Олександр Онишченко добил македонски пасош.

Имајќи го предвид овој „куп“, извесно е дека обвинувањата кои вчера беа тема на дуелот, не се водени од искрени намери за расчистување на евентуални девијации. Искажаната недоверба кон обвинителство не смее да биде покритие за приод кон медиумско третирање на „вистината“. Тие наводи морале да бидат доставени до обвинителството од страна на оној што обвинува. Но, бидејќи тоа не е сторено, останува впечатокот дека целта можеби била да се внесе црв на сомнеж и во работите во армиската сфера, која според сите анкети досега уживаше највисока доверба кај граѓаните.

И што добија граѓаните, освен наметната перцепција за хаос и корупција во МО, што води кон засилено чувство на несигурност и небезбедност, а во време кога нема институционална потврда на посочените наводи. Дали тоа била целта? Таквиот приод оди единствено во „корист“ на штета за државата, но и кон првичен лаички заклучок: не мора  хибридни напади да доаѓаат само од надвор, ние имаме доволно ресурси и самите одвнатре да си ги приредиме.

Катерина Блажевска

Извор: ДВ