И по посетата на Фон Дер Лејен: Уставните промени остануваат основна обврска преземена од државата. А со отворањето на преговорите – се отвора (не)владеењето на правото

И по посетата на Фон Дер Лејен: Уставните промени остануваат основна обврска преземена од државата. А со отворањето на преговорите – се отвора (не)владеењето на правото.

Толкувањето на дипломатскиот речник на претседателот на ЕК гласи:
– Обврските на државата не зависат од реториката на партијата (на власт) пред или по изборите.
– Отворањето на поглавјето Темелни вредности е вистинскиот почеток на усогласувањето на (институциите на) Северна Македонија со функционирањето на членките на ЕУ.
Затоа претседателот на ЕК забележливо го игнорираше обидот за внесување емоција во прашањето на државната обврска на Северна Македонија за уставни промени, било тоа да доаѓаше од нејзиниот домаќин или од новинарите.
Рефлектирајќи на нејзината претходна посета (која се одвиваше во протестна атмосфера организирана од ВМРО-ДПМНЕ), со целната непосредност кон домаќинот таа укажа дека и тогаш и сега доаѓа во еднаква поддршка на европските интеграции на земјата (и регионот).
Неподготвеноста на Мицкоски да ја валоризира денешната посета на Фон Дер Лејен за јасно преземање обврска Владата да го иницира процесот на уставното дополнување е негова лична и партиска одлука.
Истото се однесува и на Силјановска-Давкова која (како и Пендаровски пред неа) нема политичка волја и капацитет да ги отпочне процесите како овластен предлагач на уставните дополнувања.
Како и да е – со пораките од посетата – и Фон дер Лејен и ЕК во овој процес недвосмислено се кооперативната страна и од денес приказните „ЕУ не не сака“ не минуваат ни по партиски штабови ни по кафеански муабети.
Спроведувајќи ја одобрената „реформска агенда“ врз основа на која Северна Македонија пристапува до Планот за раст, Владата на Мицкоски ги прифати проектите на претходната Влада на Ковачевски. Тоа значи дека Владата на Мицкоски признава континуитет во патот кон ЕУ сосе пакетот на средства и обврски. Значи „пиљарската политика“ – одбери што сакаш и ценкај се за цената – е завршена.
И тоа јавно мора да го признае како владина политика. Доколку не, кажува дека нема намера да ги спроведе обврските и дека ја кочи својата држава и нација во евроинтеграциите. Соопштено на хартија и во медиум или не – сеедно.
И за да ја оддуваме политичката магла, како Движење за нова република и како поединци сме на јасно дека отворањето на Преговорите за полноправно членство во ЕУ за Скопје не е прашање на „политичка волја“ или „идентитетско“ прашање.
ВМРО-ДПМНЕвеќе призна дека нема идентитетско прашање и „диктат“ прифаќајќи ја Преговарачката рамка која е втемелена на „францускиот предлог“.
Да го кажеме запоставеното: Што подолго не ги почнуваме преговорите како држава – толку подолго власта не одговара за отсуството на владеење на правото во Северна Македонија, а токму тоа е поглавјето што по автоматизам се отвора со преговорите – Темелни вредности.
Мицкоски, Димитриевски, Меџити, Силјановска-Давкова… знаат дека со отворањето на тоа поглавје Владата и претседателот одговараат (и) пред Брисел за сето она што го спречува успешното владеење на правото – корупцијата, состојбата во судството, прекршувањето на процедурите во институциите, партиски спонзорираната неказнивост.
За илустрација: Во политички динамизирана и институционално ресетирана земја низ преговорите, Силјановска-Давкова денес ќе беше предмет на импичмент поради нејзините помилувања со кои дисфункционалната држава кохабитира со организираниот криминал и партиската неказнивост.
Исти ќе беа последиците од партискиот упад на ВМРО-ДПМНЕ во Агенциите за разузнавање и за национална безбедност со кои во една седмица беше поништен „Прибе“ и функционализацијата на два од трите столба на безбедносните служби на евро-атланска Северна Македонија.
ВМРО-ДПМНЕ (сосе ЗНАМ) ќе продолжи да го држи пристапниот процес на РСМ во лер се додека Вучиќ не реши да влијание врз Мицкоски во замена за остварување дополнителна придобивка за неговата политика и националните интереси на Србија.
ВЛЕН ќе остане дел од ваквиот процес на Владата барем до исходот од февруарските избори во Косово, со изговор дека ги прифаќа аргументите на коалицијата за „чекање политичка Влада во Софија“.
Се до тогаш – без иницирање уставни промени од било кој овластен преговарач – Скопје останува само во функција на дијалогот Белград-Приштина.
Бидејќи опозицијата се води од националните интереси на Северна Македонија, таквиот пристап ќе го потврди со две собраниски иницијативи:
– За донесување на дополнувања на Законот за примена на рестриктивните мерки и
– За донесување адмандман на Уставот согласно Преговарачката рамка.
И јасно (повторно) ќе застане зад интегративниот процес, овозможувајќи соочување на нацијата (и македонскиот народ во неа) со клучната дилема:
– кој е за преговори со ЕУ, вклучително за функционализација на владеењето на правото во државата Северна Македонија како национален интерес, а
– кој е за коалиција со криминалот и корупцијата на територијата меѓу Албанија, Косово, Србија, Бугарија и Грција?