“Кланица“ на пропагандната десница
Нивото на разочараност и патетичен траор со кој неколку дузини долгогодишни коментатори и пропагандисти на дострелите на Груевски сега го оплакуваат изборниот резултат на ВМРО-ДПМНЕ, мене, да признам, ми претставува одредено изненадување. Цела серија од нив ја исмеваат глупоста на „сопствениот народ“ заради начинот на кој гласал (или не гласал); се расправаат и се озборуваат меѓусебно за тоа кој што рекол/напишал/изјавил „на времето“, ама нив никој не ги слушал; здушно го пцујат Мицкоски (а и многу од новопечените пратеници на ВМРО) во различен обем и со растечки интензитет заради „грешките“ што ги направил; сега, отпосле, самите тврдат дека изборната кампања на ВМРО била катастрофална, иако колективно беа ентузијастички дел од таа валкана ехо-комора; конечно, и сега не можат да ја скријат длабоката омраза кон „ликот и делото“ на Заев, ама „низ заби“ му признаваат дека ги „надиграл“…
А колку само надежи, пари и пропагандна енергија вложија во мизеријата со „Рекет“, на пример; па и тоа не им помина.
За утеха во постизборниот мамурлак, една селекција од нив му се воодушевуваат на малиот национал-социјалист за влезот во овој состав на Собранието, препорачувајќи го како нов модел за уште подесна, похистерична политичка платформа за борба против центарот, левицата и Албанците во Македонија.
…
Колумната на Сашо Орданоски во целост прочитајте ја тука
