Кој е за карантин да дигне рака?

Тоа е тоа: под експлозивното ширење на епидемијата во големи делови на континентот, Европа полека се затвора. Се направија обиди со различни стратегии, се пробаа сите можни полу-мерки и флексибилни зафати, се применија вакви и онакви пристапи, за на крајот да се помине на последната можност: карантин! Некои две недели, некои цел месец, а веќе се општи најавите дека и од дочеците на Нова година во речиси сите европски земји ништо нема да биде.

Меркел и Макрон вчера имаа драматични обраќања до своите нации најавувајќи ги новите ограничувања на движењето, дружењето, работата, јавното општење… Повеќе не се остава простор за личен избор и желба дали ќе се почитуваат мерките. Од утре-задутре милиони европејци наскоро ќе се испратат по дома, во обид во наредните четири-пет-шест недели да се прекине синџирот на ширењето на вирусот.

На пример, слушам дека во Мелбурн (американскиот д-р Фаучи го спомна синоќа тој податок) комплетниот неколкунеделен лок-даун резултирал со ниту еден нов случај на заразен во последните два-три дена. Звучи невозможно. Освен во Кина.

Во десетина-дваесет европски земји повеќе нема место во интензивните ковид-одделенија за лечење на нови пациенти. Епидемиолозите во цели покраини, па и држави, веќе и не трагаат по историјатот на ширењето на заразата и идентификацијата на контактите на заразените. Со овие цифри, бесмислено е.

Но, економските и, воопшто, сите општествени последици, се разбира, не можат ни да се опишат со нормален речник.

Добро, тоа сите веќе го знаеме. И оние што тоа не ги интересира.

Прашањето е што да се прави кај нас?

Колумната на Сашо Орданоски во целост прочитајте ја тука

Можеби ќе ве интересира
Close
Back to top button
Close