Колку време ѝ треба на пораката да допатува од задникот до главата?

Каква е смислата да се смени кормиларот на Владата, а нејзиниот персонален состав и целата владина платформа да останат исти? Кој, предложен од СДСМ, би се нафатил да води таков, ист кабинет, кога „магионичарот“ за создавање мнозинства и компромиси, Заев, постигна изборен резултат заради кој си поднесе оставка? И, ако во компромисите е проблемот, има ли некој нов што на нив нема да се согласи, а владиното мнозинство да опстои?

Речиси секоја македонска влада е коалициски состав на „рогови во вреќа“, но оваа, заради познатите околности со бројот на освоени мандати во собранискиот состав, уште од 2017 се направи без „изворен“ ентузијазам. ДУИ е „дежурниот осомничен“ заради учеството во власта цели дваесетина години, заради што договарањето и спроведувањето на владините политики секогаш мора да ги земат предвид „историските“ кадровски, бизнис, политички и идеолошки консидерации на партијата на Ахмети. Комплексноста, „опашките“, коруптивните практики, но и континуираната успешност на изборите на кои учествува ДУИ, сакале нивните соработници во власта (а и во опозицијата) или не, ги прават партнер што не може да се игнорира.

Тоа, меѓу другото, а најважно, се однесува и на досегашниот начин на кој „екипата на Али (Баба)“ цврсто го држи под контрола потенциометарот на „албанското прашање“ во земјава, поради што е и главниот соговорник кај странците кои, отсекогаш, најмногу ги интересирала стабилноста на Македонија, по потреба на штета и на демократијата во земјата, на вечно нестабилниот Балкан. Алијансата на Албанците, на пример, многу „инвестираше“ да ги разниша тие позиции на ДУИ – во денот на првиот круг на локалните избори дури и им „дојави“ на Американците дека вооружени формации од ДУИ наводно се подготвуваат за изборно „делување“ на терен – но, ефектите не им се блескави. Ако ДУИ го „троши“ СДСМ во власта, тие се „потрошија“ себеси (а и Алтернатива), помагајќи му на ВМРО-ДПМНЕ во убедливоста на изборната локална победа.

Можеби сите можат нешто да научат од БЕСА, на пример? Касами и сега порачува дека „во овој случај (при составот на новиот владин кабинет – м.з.), не сум сигурен дали ќе гласаме за сите министри од ДУИ“…

Историски, секогаш кога на власт била констелација со повисок демократски капацитет – каква што е онаа што деновиве ќе ја напушти Заев (веќе го слушам хорот од несогласувања, но споредбите не се со Финска и Германија и нивните партии во опозиција и на власт, туку со нашите, домашни политички искуства) – во владината коалиција се води жестока, а и јавна борба меѓу самите коалициони партнери, поинтензивно отколку што тоа го гарантира „здравјето“ на самата влада. Како тоа ќе го менаџира следниот мандатар?

…

Koлумната на Сашо Орданоски во целост прочитајте ја тука