Македонската десничарска растурена курбан-софра

Да беа ова нормални здравствени времиња, деновиве главната политичка тема во Македонија ќе беше двегодишнината од потпишувањето на Договорот од Преспа. Вака, тоа одбележување, разбирливо, е потиснато во „втор план“, со по некоја пригодна изјава на потписниците и рутински медиумски прилози од хронолошки карактер.

Ништо посебно. И тоа е добра, всушност, многу добра вест. Во овој првичен, двегодишен, критичен период за спроведувањето на Договорот, тој функционира без битни проблеми, со тук-там минорни инциденти, но и конструктивен напор и на грчката и на македонската страна со Договорот да се релаксираат и унапредат односите меѓу двете земји кои триесетина години беа жртва на, во основа, ирационална билатерална расправ(иј)а.

Две години се мал период за да се согледаат сите аспекти на еден важен меѓудржавен договор. Да речеме дека за триесетина години ќе постои неопходната историска дистанца за да се контекстуализира Договорот од Преспа во неговата вистинска национална и регионална важност.

Но, животот не може да застане и да чека што ќе се случи за 30 години – напротив, многу скоро, веќе на 15 јули ќе имаме, повторно, можност за релативно прецизна проверка за односот на македонските граѓани кон Договорот: преку резултатите на парламентарните избори.

…

Колумната на Сашо Орданоски во целост прочитајте ја тука