Нема Албанец, без оглед на политичкиот табор, кој се сомнева во легитимноста на војната за ослободување и слобода на Косово – изјави министерот Фатмир Лимани, пренесува Tetovasot.

Овој легитимитет го докажа коалицијата на ОВК со Западот, во тоа време, продолжи со воспоставувањето на државата Косово, зајакнат денес со сведоштвата на функционери од НАТО…, итн., итн., во Хашкиот процес. А националното знаме што ќе се вее во тој легален протест не исклучува никого од албанската етничка припадност, ниту ќе биде закана за другата етничка припадност со која коегзистираме во Република Северна Македонија.

Со овој услов на коегзистенција во рамноправност меѓу двете главни етникуми, беше легитимиран Охридскиот договор потпишан меѓу двете страни по војната што се разви во оваа земја.

Мирниот протест го зајакнува знамето, идејата за нација што коегзистира достоинствено со различните, без да поттикнува војна. Затоа, протестот има вредност, и покрај сомнежите за одложувањето на таков протест, или колку тој помага на каузата на оние во Хаг.

Не треба да бидеме обесхрабрени од нечиј обид да го приватизира протестот за актуелни политички проблеми вели Лимани министер и близок пријател на премиерот Мицковски.

Сепак, оние кои имале и имаат голема одговорност вчера и денес, кои сакаат да понесат голема одговорност и утре, мора да разберат нешто. Со истите методи, со истата кампања, тие произведуваат исти резултати, односно никаков напредок. Тие создаваат матни води за да ловат гласови, но не му служат на граѓанинот. Тие се одмаздуваат на младите, кои не им ја должат заостанатоста.

На оваа заедничка држава што ја зајакнавме и ја направивме пофер со потпишувањето на Охридскиот договор во 2001 година, ѝ треба повеќе дијалог, помалку етничко покровителство, повеќе херои на мирот. ѝ треба економски развој, квалитетно образование за сите, за да се запре неволјата на емиграцијата што ги погодува нашите млади, особено оние на албанската етничка припадност.

Создавачите на кампањата со сезони што зборуваат за одмазда врз Албанците на штета на нивната застапеност во јавната администрација, за зголемување на етничката дискриминација итн., итн., сигурно немаат намера повторно да ни предложат војна за да се спроведе правда.

Затоа, во оваа прилика го поставуваме прашањето: што е направено од 2001 година па наваму, за да се инсталира дијалог со другата етничка припадност, со нејзините политички претставници, за да бидат неповратни уставните достигнувања во корист на рамноправноста? – прашува Лимани.