Најголемата пајажина во светот откриена во балканска пештера. „Ова е неверојатн

 

Дури и во целосен мрак, оваа мрежа е тешко да се пропушти. Се протега на околу 100 квадратни метри – приближно со големина на мала куќа – и виси во низок, тесен премин во пештера на границата помеѓу Албанија и Грција. Но, она што ги изненади научниците уште повеќе од нејзината големина беше составот на нејзините жители.

Внатре во оваа метропола на пајаци, со популација од дури 111.000 единки, живеат два вида за кои не се знаеше дека можат да живеат во хармонија, главно затоа што едниот вид нормално го лови другиот. Тим научници утврди дека 69.000 левораки домашни пајаци (Tegenaria domestica) делат простор со околу 42.000 помали пајаци од видот Prinerigone vagans.

„Бидејќи е темно во пештерата, нашата хипотеза е дека тие не можат да се видат едни со други“, рече Блерина Вренози, биолог од Универзитетот во Тирана. „Затоа тие не се напаѓаат“. Д-р Вренози, која ги проучува пајаците 18 години, додаде: „Никогаш не сум видел таква заедница“.

Адреналинска експедиција
Д-р Вренози рече дека стигнувањето до пештерата „воопшто не било лесно“. Потребни биле специјални одела и чизми, а претходно се држеле за јажиња додека газеле во река чија вода им стигнувала до градите. Но, додава, тоа било „чист адреналин за биолозите“. Кога го насочила фенерчето внатре, сцената била заслепувачка.

Огромната мрежа е всушност збирка од илјадници индивидуални мрежи во облик на инка. „Тие беа навистина сјајни на светлината поради свилата што танцуваше на нив, па можеше да се види оваа површина со многу точки, како светла во џиновска мрежа“, опиша таа.

Самата пештера, откриена во 2022 година од Чешкото спелеолошко друштво, е формирана со дејство на сулфурна киселина. Има температура од околу 27 степени Целзиусови преку целата година, а огромната популација на пајаци преживува благодарение на изобилството храна – повеќе од 2,4 милиони муви живеат во пештерата. Животната средина е исто така единствено заштитена.

Пештерата е тешко достапна и е полна со смрдлив водород сулфид, во концентрации превисоки за повеќето други животни да живеат во неа. „Сѐ што можеше да се почувствува беше водород сулфид, не можеше да се дише“, се присети д-р Вренози, додавајќи дека со текот на времето „се навикнувате на мирисот на скапани јајца“.

Иднина и научни прашања
Научниците не се сигурни колку долго постои оваа метропола на пајаци, но нејзината изолација би можела да значи дека ќе трае многу долго. Студијата, исто така, откри дека пајаците во пештерата се генетски различни од нивните роднини надвор, што сугерира дека се прилагодиле на единствената средина.

Динеш Рао, биолог на Универзитетот во Веракруз, кој не бил вклучен во студијата, рекол дека проценетиот број на пајаци е многу висок, но додал дека истражувачите можеби ја прецениле вкупната големина на мрежата бидејќи вклучувале постари, неискористени делови. Кога д-р Вренози ја допрела мрежата со раката, таа открила дека е исклучително мека и еластична, односно, како што вели, „многу сунѓереста“.