Нема да го користам албанскиот, ќе зборувам на македонски

Пред повеќе години интервенирав со смирувачки тонови упатени кон вознемирената македонска јавност од употребата на албанскиот јазик во државните институции. Разбирајќи го целосно стремежот на албанскиот народ кон рамноправност и преку употребата на јазикот како нивна татковина, онака како што македонскиот е наша, наведов пример кој покажува дека секое претерување, од било која страна, еден ден ќе стане смешно. Да ја повторам приказната. Јазикот на кој сите ние комунициравме во југословенската федерација беше српско-хрватскиот, како што се нарекуваше тогаш. Така беше и во процесот на распаѓањето како и на конференцијата за Југославија каде што го запознав Данило Тирк, член на сповенечкиот тим, иден амбасадор во ОН и иден претседател на Словенија. Српско-хрватскиот беше јазикот на нашата комунуикација и кога ја немаше Југославија, а ние бевме претставници на две независни држави во светската организација. Еден ден, на состанокот во просториите на ОН, Тирк на употребата на српско-хрватскиот од моја страна, не одговори како обично туку на англиски. Јас автоматски прејдов на англиски, еден од јазиците на светската организација, и така заврши нашата средба. На крајот го замолив да ја задоволи мојата љубопитнпост и да ми каже зошто одбегна да го употреби српско-хрватскиот. Тоа ми се инструкциите од Љубљана, ми одговори, по малку засрамено, ми се стори. Но, како и се што е изнасилено, ова решение, меѓу луѓе кои живееле заедно во една држава повеќе од седумдесет години и сепак имаа почит едни кон другитите и кон нивната посебност, траеше кратко. Да нѐ не вознемирува изнасиленото поведение на албанските политичари кои, долго ограничувани, во некои случаи го употребуваа албанскиот и кога никој друг не ги разбираше. Тоа не може да трае долго и ќе се најде вистинската мерка откога ќе се прифати рамноправноста на народите и на нивните јазици во заедничката држава Македонија, напишав.