Никол Кидман и Мерил Стрип одбиваат да соработуваат со Мартин Скорсезе од истата причина

Мартин Скорсезе е еден од најпочитуваните режисери во историјата на филмот, познат по своите култни дела како Taxi Driver и Raging Bull. Сепак, неговата кариера е подложна на критики поради тесно насочениот фокус кон приказни со машки ликови, при што речиси целосно го занемарува женскиот аспект во своите филмови.

Никол Кидман, една од најталентираните актерки на денешницата, која ги истражува границите на својата уметност преку проекти како Big Little Lies и Dogville, отворено го истакнува недостатокот на женски главни ликови кај Скорсезе. Во интервју, таа изјави: „Отсекогаш сум велела дека сакам да работам со [Мартин] Скорсезе, ако направи филм со жени.“

Слично размислување споделува и легендарната Мерил Стрип, која го поставува прашањето дали Скорсезе некогаш ќе се заинтересира за приказни со женски ликови. Во своето интервју, таа саркастично забележа: „Би сакала да видам интерес за женски лик од страна на Скорсезе. Но, не знам дали ќе доживеам да го видам тоа.“

Иако еден од најголемите имиња во светот на киното, Скорсезе сè уште е предмет на дебати поради недостатокот на инклузивност и перспектива во своите дела. Ова не само што го ограничува неговото уметничко изразување туку и испраќа порака дека женските приказни немаат исто значење во филмската индустрија.

„Ако Скорсезе го прави, тогаш сигурно е во ред“

Ова размислување го отсликува проблемот со влијанието на моќните имиња во индустријата и како нивните ограничувања можат да постават стандарди кои ги маргинализираат жените во филмот. За актерки како Кидман и Стрип, таквиот пристап претставува изгубена можност за создавање на квалитетни приказни кои ќе ја збогатат кинематографијата со женска перспектива.