Пописот заврши – преживеавме!

Во цивилизирана, демократска атмосфера, без поголеми проблеми и возбудувања, пописот во Република Северна Македонија заврши. Што би се рекло, преживеавме во уште една (историска!?) победа на нормалноста во државава.

Во последните неколку дена се јавуваат и луѓе кои очекувале, а не биле попишани. Од Државниот завод за статистика велат дека во ниту еден попис не е можна опфатеност од 100% на населението, до последен човек. Во нашиот случај се работи за неколку илјади адреси кои – од најразлични причини – навистина ќе останат непопишани, но тврдат дека таа бројка ќе биде помала и од очекуваната статистичка грешка во вкупните попишани податоци што ќе се коригира и со споредбено користењето на другите постоечки обемни регистри на населението во државата.

Сепак, и тоа ќе биде причина да се продолжи со политички манипулации со „дознаваме“, „од извори вакви-такви“, „како што се слуша“, продолжено да се произведуваат од муви – слонови и да се пренесуваат дезинформации од разни „аналитичари“, „експерти“, евро-пратеници и други провокатори од соседството и пошироко, кои ќе даваат изјави и судови за етничката застапеност во нашево население. Има цела една „ударна бригада“ манипуланти кои само тоа ги интересира: како да се поткопа доверливоста и сериозната аналитичност на податоците, пред да излезат официјалните информации за собраната и обработена статистика за нумеричките состојби во Македонија.

И среде пописот, во изминатите денови различни политички и граѓански претставници лицитираа со процентуалната застапеност на етничките групи во населението – ако не сме волку или толку, не ги прифаќаме резултатите од пописот!

Но, официјално, главниот „политички“ губитник кај нас од успешно завршениот попис е десничарската „Левица“. Таа остана единствената, до крај, со повици и активности за бојкот на попишувачите. И се обрука. Повикот им остана со ефект како кога гнило дрво ќе падне во прашума и никој нема ни да го види ни да го чуе, среде предизборна кампања на која се подготвуваат да освојат десетици илјади локални гласачи. Тоа ја потврдува и тезата дека нивниот изборен резултат ќе биде повеќе протестна реакција кон „големите“ две партии/коалиции во македонскиот партиски блок, одошто – на пример – ефективна поддршка на илјадници граѓани за бојкот на пописот. Граѓаните се позрели од партиите за тоа кога и за што треба да се протестира.

Досегашните официјално соопштени пописни податоци – попишани се нешто над два милиони граѓани и околу 560.000 домаќинства – не навестуваат спектакуларни промени во бројчаната „состојба на нацијата“ (за потсетување, пописот на населението во 2002 година констатираше 2.022.547 лица), иако обработката на податоците ќе покаже колкумина се тука, а колку наши државјани живеат надвор од земјата. Нивниот етнички состав им е во центарот на интересот на политички нервозната јавност, но променетата динамика сериозните статистичари многу повеќе ја очекуваат во структурата на начинот на живот во земјава (урбано-рурална, земјоделие, образование итн.), отколку драматични промени во тоа кој каков јазик зборува или на кој бог му се моли (или воопшто не практикува верска активност).

…

Koлумната на Сашо Орданоски во целост прочитајте ја тука