Една година по бунтот на Вагнер, Путин е помоќен од кога било

Кога рускиот паравоен началник Евгениј Пригожин ги испрати своите платеници Вагнер да влезат во Москва во краткотраен бунт минатата година, претседателот Владимир Путин изгледаше слаб и ранлив. Но, само една година од најсериозниот предизвик за неговиот авторитет во речиси четвртина век на власт, лидерот на Кремљ сега изгледа посигурен од кога било.

Пригожин загина во авионска несреќа два месеци по бунтот, во кој неговите од Вагнер го зазедоа седиштето на руската армија во јужниот град Ростов на Дон, соборија воен авион и маршираа на половина пат до главниот град пред Белорусија да посредува во договорот за завршување на 24-часовниот бунт.

И после тоа, помодрениот Путин спроведе ново правило: никому никогаш повеќе нема да му биде дозволено истото ниво на автономија.

„До подемот на Пригожин, немавме никакви случаи кога командантот на силна воена единица можеше да има финансиски, политички и медиумски ресурси во исто време“, рече Николај Петров, соработник во тинк-тенкот за меѓународни прашања Чатам Хаус , опишувајќи ја уникатната позиција што платеничкиот шеф ја стекнал пред неговиот бунт.

Путин му дозволи на Пригожин да ги има сите тие лостови, не само поради нивните блиски лични односи, туку затоа што руската копнена офанзива во Украина го губеше интензитетот и му беше потребна работна сила на Вагнер.

Тоа беше скапа грешка, и грешка што го натера Путин оттогаш да даде приоритет на контролата и лојалноста при распределбата на ресурсите, рече Петров.

Не само што „сега никој не му е нелојален на Путин“, туку 71-годишникот бара „директна и постојана контрола над најважните играчи“, рече тој.

Претседателот нареди големи промени во воениот естаблишмент во земјата во последниве недели – иронично, едно од барањата на Пригожин пред бунтот.

Министерот за одбрана Сергеј Шојгу беше сменет, а неколку високи воени лица се уапсени под обвинение за корупција.

Според Петров, Путин го постави технократскиот економист Андреј Белоусов за нов началник на одбраната, наместо воен моќник – повторно избегнувајќи „секој влијателен лидер“ кој би можел да ги промовира интересите на армијата на самиот врв, според Петров.

Реконструкцијата означи пресврт од пред една година, кога Путин ги поддржа шефовите на одбраната наспроти обвинувањата на Пригожин за распространета корупција, стратешка неспособност и за неуспех на инвазијата во Украина. Клучната разлика беше во тоа што Путин го нареди размрдањето од потреба, а не од политички притисок.

„Фактот дека тој е способен да ги преземе овие чекори и да ги оспори интересите и егзистенцијата на високи воени личности е знак на неговата сила, наместо неговата слабост“, рече Најџел Гулд-Дејвис, виш соработник за Русија и Евроазија во Меѓународниот институт за Стратешки студии.

Путин, исто така, ја демонстрираше својата моќ со убедлива победа од 87 отсто на претседателските избори во март, без вистинска опозиција и под контрола на меѓународните набљудувачи.

Гласањето покажа дека Путин може „да измисли сè што сака и да го принуди населението да го прифати“, рече Гулд-Дејвис.

„Тоа е израз на неговата доминација и моќ што тој може да се извлече со овој, наместо со официјалниот, објавен исход на кој било начин што ја одразува вистинската поддршка.

Огромното тврдено мнозинство на Путин, исто така, беше намерно, рече Петров. Резултатот беше „симболичен“: претераната разлика на победата не беше затоа што Путин „сака да добие што е можно повеќе гласови“, туку тој мораше да покаже дека неговата популарност е „многу поголема отколку пред војната“, рече Петров за АФП.

Единствениот вистински политички ривал на Путин, Алексеј Навални, почина во арктичка колонија во затвор во февруари додека отслужуваше 19-годишна затворска казна, што дополнително ја зацврсти неговата моќ.

„Преземени заедно со други репресивни мерки и примерни затворски казни што им беа изречени на други луѓе, тој сега заплаши и плашеше и исплаши голем дел од населението“, рече Гулд-Дејвис.

Ова не значи дека поддршката за Кремљ е длабока, предупреди тој.

За време на бунтот од 23 и 24 јуни 2023 година, поранешниот претседател Дмитриј Медведев предупреди да не падне рускиот нуклеарен арсенал во рацете на „бандити“, а други регионални функционери издадоа млаки изјави повикувајќи на смиреност.

Но, немаше широко распространет пркос или јавен излив на поддршка за Путин.

Сликите од јужниот град Ростов на Дон ги прикажуваат жителите како се насмевнуваат, навиваат и прават селфи со Пригожин и неговите луѓе од Вагнер среде бунтот.

И популарниот и елитниот одговор на востанието покажаа дека има мал автентичен ентузијазам за Путин или војната, рече Гулд-Дејвис.

„Повеќето луѓе сакаат само да ја држат главата надолу, а војната и режимот да не ги допираат“.