Ќе се бесиме на телефонските бандери!

Би било убаво некој надлежен во државава – на пример, Агенцијата за електронски комуникации? – да ни објасни што се случува со интернетот во државава? Мојот провајдер (не е ни важно кој е, сите се исти) понекогаш едвај успева да испорача сигнал што отвора обични веб-страници, а има цели делови во денот кога ништо не помага. Порано барем знаевме кога е кризниот период во едно деноноќие, па спиењето си го регулиравме по тој распоред; сега ти е исто и во девет наутро и во два попладне и во десет навечер и во три по полноќ! Како пред десетина години, кога користевме тррррррр-модеми, чекам со минути да се појави она што сум го кликнал, а од видеата ништо не можеш нормално да догледаш, од прес-конференција, преку дебата и филмче, до – велат – порно!

Кога и да се јавиме од дома да интервенираме кај провајдерот, почнува бескрајната, љубезна, извежбана прикаска за рутерот, за рестартирање („Да ти… каде е ливчето со лозинката?!“, бидејќи жена ми кога ќе ја смисли, само од сефот на Народна банка може да се активира!), за тоа да го вклучиме оној уред, а да го исклучиме другиот, да го провериме кабелот, да кажеме кое светленце гори, а кое не, да стоиме на една нога и да пееме „О соле мио“ и слични марифетлуци, со редовен заклучок дека, според НИВНИТЕ мерења, сè е во најдобар ред… „Фала ви многу, извинете многу, пријатно многу“… И пак НИШТО НЕ Е ВО РЕД!

Срам ми е да кажам колкави месечни сметки плаќаме за најголемиот и, наводно, најдобриот семеен телекомуникациски пакет. Од уста делам, се исушив, на здравје кратам, само да имаме конекција… И сето тоа во најцентарот на Скопје, цигли бушевме за да ни донесат оптички кабел до дома, со вклучени „всички екстри“! Џабе. Сонот го изгубив, ми доаѓа да се обесам на старата телефонска бандера пред зграда, ама не сум сигурен дали ќе ме издржи – заеби бесење, да не се искршам од паѓање од високо…

Целата колумна на Сашо Орданоски на Цивил Медиа на следниот линк.