Проштенски поклади – Петре M. Андреевски

Денеска секој секому проштава.

Денот ѝ проштава на ноќта,

ноќта – на денот

што ѝ краде од времето.

Земјата му проштава на небото,

небото ѝ проштава на земјата

што се шета низ неговите одаи

и се грее на неговиот оган.

Огнот ѝ проштава на водата,

водата на лошата наречница

што ѝ нарече, што ѝ прорече:

да нема ни лице, ни опачина,

ни своја сенка, ни своја куќа,

да нема кај да запре, да се почине.

Денеска секој секому проштава.

Само јас не можам да им простам

на зборовите што не го кажале

и она што не е за кажување…