„Мирот“ по руски услови главна цел на пропагандата на Кремљ

Свои препораки за спротивставување на руската пропаганда во иднина дадоа аналитичарите на мониторинг-групата „Украинска војна дезинфо“ кои веќе 6 месеци ја проучуваат пропагандата на Кремљ во Централна и Источна Европа, пренесува Укринформ повикувајќи се на анализата на украинскиот Центар за стратешки комуникации и информациска безбедност.

Препораките се засноваат на наодите во врска со руската пропаганда, следени од ГО и тинк-тенкови во 15 земји: Естонија, Латвија, Литванија, Белорусија, Полска, Украина, Словачка, Чешка, Унгарија, Романија, Србија, Северна Македонија, Бугарија и Грузија.

Така, во финалниот извештај, аналитичарите сугерираат дека мрежата на руска пропаганда во иднина ќе ги фокусира своите напори на ширење повици за мир, но според условите на Русија, со акцент на важноста од снабдување со руска енергија во текот на претстојната зима.

Истражувачите, исто така, веруваат дека Кремљ сè повеќе ќе се фокусира на операциите на влијание, користејќи ги факторите на кои се ранливи општествата од различни земји, на пример, историска траума и навреди или верски или етнички разлики. Замрзнати конфликти, спорни територии – сето тоа може да се искористи и за да се обиде да го прошири влијанието на путинизмот.

Вниманието на истражувачите го привлече лансирањето на балканскиот пропаганден канал РТ, па аналитичарите очекуваат значително зголемување на деструктивните информативни операции на Кремљ на Балканот, особено во Бугарија и Црна Гора.

Истражувачите, исто така, разгледаа четири главни наративи во Централна и Источна Европа што Русија ги ширеше во претходните години како подготовка за напад на Украина.

1. НАТО (понекогаш Западот) е кабала од тајни глобалисти, а САД се експанзионистичка империјалистичка сила која има намера да уништи „суверени“ држави како Русија.

2. Руските заедници кои живеат надвор од Русија, како што се балтичките земји и Украина, се предмет на прогон, присилна асимилација и, во некои случаи, геноцид од страна на националистичките власти.

3. Украинската влада е корумпирана, нелегитимна, фашистичка, нацистичка, сатанска марионета на Западот, која не дејствува во интерес на украинскиот народ.

4. Русија е суперсила со непобедлива армија, неограничени ресурси и единствената сила што го „заштитува“ светот од западниот империјализам.

Овој пример на општи наративи совршено ја илустрира стандардната формула за деструктивното влијание на Кремљ. Пропагандата избира социјално ранлива група која лесно се уверува дека нивните права се злоупотребени од „злите сили“ на САД и Западот. И добрата и силна Русија се бори токму со овие „зли сили“. Болшевичката пропаганда некогаш делуваше на ист начин: „Ние не заземаме нови земји, туку едноставно ги ослободуваме работничките луѓе од капиталистите и империјалистите“. Оваа глупост за „вечните непријатели“ му дозволува на режимот да го држи својот народ под покор, поради стравот од надворешна закана. Како што славно напиша Џорџ Орвел во „1984“, „Океанија отсекогаш била во војна со Истазија“.

Приказот на САД и НАТО како агресивна сила е стар пристап кој се користел за време на советската ера и се актуелизирал за време на војните во Босна и Косово во процесот на распадот на Југославија. Пропагандистите исто така промовираа таков наратив за време на вооружените конфликти во Авганистан, Ирак и Либија. И, се разбира, за време на руската агресија врз Украина.

Истражувачите заклучуваат дека иако во земјите од Централна и Источна Европа Кремљ прибегнува кон различни пораки и пристапи за нивно дистрибуирање, генерално, пропагандата не успеа да ја постигне главната цел – да го уништи единството на Западот. Не успеаја да донесат одлучувачка промена во јавното мислење.

На ова се спротивставија ефективни контра-извештаи за вистинските настани во Украина, кои работеа во пресрет на про-Кремљ пропагандистите, и придонесоа за градење силна меѓународна солидарност со нашата земја. Интеракцијата на граѓанското општество во различни земји, каде што беше следено влијанието на пропагандата, придонесе за подобро разбирање на предизвиците во информациската сфера.

Истражувачите веруваат дека следењето на руската пропаганда не треба да се ограничи на проучување на соседните региони на Русија, туку треба да се одвива низ целиот свет, со посебен фокус на општествата каде што руската пропаганда е паразитска врз внатрешните ранливости. Главниот заклучок е дека државите и општествата треба да соработуваат за подобро да ја разберат заканата од операциите на активно влијание на Кремљ и да изградат заштита од нив преку зајакнување на нивната отпорност во информациската средина.

Постои итна потреба да се работи на разбирање на јавноста за опасноста од методите и акциите на руската пропаганда. Ова може да биде олеснето со медиумски кампањи и зголемување на дигиталната писменост на луѓето. Важен елемент во борбата против дезинформациите на Кремљ е и обуката за информациска хигиена на граѓаните и добро осмислените кампањи за стратешка комуникација.

извор: Цивил