Правда за 9 септември

Според мене, многу поважен датум во македонската историја од утрешниот празник, односно од 8 септември 1991 година, беше денот потоа – 9 септември 1991 година. За жал, тој 9 септември, тој прв ден на, ако може така да се каже, престолувањето на македонската сувереност, денот кога почнавме да ја градиме независноста, остана заборавен од сите.

Потврда за тоа е и фактот што не познавам никого (вклучувајќи се и себеси) што воопшто се сеќава што работел или што правел тој ден. Како и со што почнал да ја гради македонската држава? Го имал ли во себе чувството за државотворност? Имал ли визија како оваа земја ќе изгледа по три децении, на пример, и со што денес ќе се занимаваме?

Истите прашања важат и денес, речиси три децении подоцна. Имаме ли визија, имаме ли стратегија за државата, знаеме ли што сакаме од неа и за неа? Знаеме ли да ја обмислиме и промислиме стварноста, знаеме ли кои ни се приоритетите и каде одиме? Знаеме ли, што би рекол Мисирков, шчо напраифме и шчо требит да праиме за однапред?

Век и кусур подоцна имаме ли некого токму како Мисирков, кој ќе може да ги види работите малку подлабоко и малку подалеку? Или, пак, целата визија се сведува на некаков ларпурлартизам – држава поради држава! Каква е, таква е – наша е! Или, пак, е некаква неолиберална играрија на малку поамбициозни политичари со балканска насока.

Целата колумна на Ѕвездан Георгиевски на Призма.