МПЦ, извинете што постоиме

Кога една моќна институција, како што е Македонската православна црква и другите верски организации, ќе ги мобилизираат своите челници, но и своите членови против една мала и веќе длабоко маргинализирана заедница, како ЛГБТ заедницата, тогаш тоа е битка чиј резултат е погубен. Кога оваа војна ја отвораат религиски лидери, во контекст како македонскиот, веќе и официјално докажан како најхомофобичен амбиент во Европа според последното Европско општествено истражување, тогаш не можам да не се прашам дали има макар и искра доблест меѓу оние чија обврска е грижа за слабите и помирување.

Законот за родова еднаквост воопшто не е во собраниска процедура, а законот за матична евиденција е предложен во редовна постапка и сѐ уште не е ставен на дневен ред во Собранието

Како да не се доволни досегашните трибини, филмски проекции и медиумски настапи против жените и ЛГБТ луѓето, па сега, на неколку дена по Парадата на гордоста во Скопје, се организира протест против родовата еднаквост и правното признавање на родот. Замислете да се организираше парада или атеистички протест во време на велигденски или рамазански пости, како што се организираат хомофобични дефилеа во месецот на гордоста. Нејсе, барем една од двете спротивставени страни е пристојна и се грижи да не предизвикува општествени кризи и поделби. Штета што тоа не е страната на професионалните верници.

Повикот за протест е кус и неаргументиран, но содржи и лажни информации. Па така, се повикуваат луѓе да излезат на протест против два закона – законот за родова еднаквост и законот за матична евиденција, кои, според повикот, се внесени во собраниска процедура по скратена постапка, инсинуирајќи дека е тоа обид на мала врата да се протнат наводно погубни и опасни политики. Малку е невообичаено една верска институција да лаже, но ете и тоа се случува.

Законот за родова еднаквост воопшто не е во собраниска процедура, а законот за матична евиденција е предложен во редовна постапка и сѐ уште не е ставен на дневен ред во Собранието.

Покрај оваа „ненамерна грешка“, чија цел е да предизвика чувство на итност кај луѓето, другиот аргумент на МПЦ е дека законите се опасни за децата и семејствата, иако ниеден од овие закони не задира во правата на децата, ниту во односите во семејствата. Манипулацијата е сега целосна, имате луѓе што сте ги преплашиле дека нивните најмили се во опасност и дека опасноста е толку блиску што веќе утре може да ве преплави.

Човек не може, а да не забележи дека овие стратегии се блиски до милитаристички структури и лоши политичари и да се праша зошто побогу ги употребуваат верски институции.

Правото на протест е демократско право. Ако на МПЦ или на верниците некој им го ускрати тоа, јас прва ќе се борам против таквата неправда. Сепак, како некој што се родил, живеел и ќе умре во оваа земја, имам право, но и обврска да ги коментирам општествените случувања. Чувствувам длабока разочараност, но и страв поради неодговорното однесување на верските лидери придружени од некои политичари и антиродовите организации.

(…)

Колумната на Ирена Цветковиќ во целост прочитајте ја тука