Мајката на Вања: Александар тврдеше дека Вања е киднапирана а на прашањето зошто – одговараше нема што друго да биде

„Од 9 ти септември живееме на Борче Наумовски .Вања околу 7:20 се подготви и излезе за на училиште. Јас во 7:45 излегов за на работа класната ми имаше. 7:43 беше пратена пораката и јас веднаш и свртев. Јас не знаев што да правам дали да влезам во автомобил или да одам пешки до училиштето. Со Александар се упативме на локацијата каде што последен пат и го покажуваше телефонот на Вања. Не ми рече ништо, јас влегов во автомобилот. Колегите од мојот оддел мои веднаш дојдоа и полицијата им рече дека ќе добијат налог и да проверуваат каде е сигналот на телефонот“, рече Ѓорчевска.

Таа посочи дека со таткото Александар се разделиле во моментот кога дошле двајца полицајци.

„Јас отидов во станот, а Александар на локацијата“, додава таа.

Потоа, посочи дека Александар и кажал дека Вања е киднапирана.

„Тврдеше дека Вања е киднапирана а на прашањето зошто – одговараше нема што друго да биде“, додаде Ѓорчевска.

Зорица објаснуваше и за вообичаената пракса, како Вања заминувала во училиште со сестра и.

„Децата вообичаено одеа заедно. Генерално кога имаа часови дека не смеат доцнат. Секој петок Вања одеше сама затоа што помалата ќерка одеше од 8:10. Класната беше болна и поради губеа први час“, додаде Зорица Ѓорчевска.

Раскажа како течел и обидот за пронаоѓање на Вања.

„На ниту една снимка, на ниту една камера ја намаше Вања. Се понудија повеќе фирми бурекчилница приватни куќи ни даваа снимки за да видиме за да можеме да ја најдеме Вања но нејзе ја немаше“, додаде Ѓорчевска.

„Во прегласувањето на камерите – Сашко ги гледаше камерите и незнам кој ден се појави Гоце Трајковски кој дојде да му помогне на Сашко за да ги гледаат камерите. Со Гоце не се познавав лично знам кој и имав слушнато. Незнам како помагаше, они беа во собата, работеа ги прегледуваа камерите разговараа со полицијата. Имал пријатели во полицијата ги знаел инспекторите и во тој контекст се разговараше“, додаде Ѓорчевска.

Таа кажа и дека не ги познава обвинетите за свирепото убиство на нејзината 14-годишна ќерка.

Објасни е каде живееле и како го поделиле имотот со поранешниот сопруг Александар.

– Настанот се случи на улица Наум Наумовски Борче бр. 87, два месеци живеевме во тој стан, од 10 септември. Претходно живеев во стан на улица Славе Деловски, кој беше моја сопственост. Станот на Наумовски Борче во моментот беше на Александар, претходно беше мој, татко ми ми го препиша – рече Зорица Ѓорчевска.

На прашањето зошто му го дала станот на Александар, Зорица рече дека не може да каже конкретно.

– Јас имав два стана, тој бараше еден да биде на негово име, за ако некому од нас нешто му се случи, да останат за децата. Во 2018 година станот му го префрлив на Александар. Потоа децата сакаа да живеат во тој стан и јас како старател побарав станот да се префрли на име на децата. Постапката почна, едниот стан на едното дете, другиот на другото дете. Нотарската заверка никогаш не беше завршена, тој се повлекуваше, ретерираше. Кога се преселивме, јас инсистирав да се доврши постапката. Јас го користев станот, почнав да го уредувам, да го преградувам, нарачавме мебел и се преселивме на 10 септември. Претходно беше даден под кирија, а киријата ја земаше Александар – рече Ѓорчевска.

Таа додаде дека во нејзина сопственост има станови во Капиштец и во Аеродром, како и мал стан во Охрид, кои ги наследила од нејзините родители.

Судењето за убиството на Панче и Вања почна на 20 септември. Првообвинетиот е Љупчо Палевски, а обвинети се и Боре Видевски, Велибор Манев, Влатко Кешишов, како и таткото на девојчето, Александар Ѓорчевски.

Малолетната Вања и велешанецот Панче Жежовски беа пријавени за исчезнати на 27 и 24 ноември минатата година.
Тие беа пронајдени мртви во близина на Скопје и Велес на 3 декември 2023 година.