Ќе се лизне ли и Ковачевски на истата кора од банана?

Добро е што, паралелно со уште една продолжена криза – руската брутална воена инвазија врз Украина и сите глобални компликации заради тоа – во Македонија повторно заживува дебатата за тоа до каде сме во земјава со борбата против криминалот и корупцијата. Јавната перцепција за тоа е подобрена минатата година, но нема кој ќе ви каже дека треба да сме задоволни од постигнатото. Долга е таа нива за орање.

Од владејачката СДСМ велат дека ги научиле „лекциите“ поради кои убедливо ги загубија локалните избори. Тоа може да се сведе на поедноставената констатација дека во изминатите две години на пандемиската криза и решавањето на меѓународните предизвици за земјава, додека партиско-државниот врв се занимаваше со интензивни анти-кризни политики и „гасења пожари“ на разни точки во политиките, еден голем дел од нивната владејачка централна и локална машинерија удобно се разладуваа во „сенката“ на работата на грстот партиски челници. Политичката сметка, оправдано, си ја плати нивниот поранешен претседател Заев со повлекување од политиката, иако се погрижи да им остави владино мнозинство за продолжено владеење во преостанатиот дел од националниот мандат.

По два месеци од власта на новиот премиер Ковачевски, под силен бараж и на опозицијата и на продолжените кризни состојби во земјава и светот – енергетски, економски, финансиски, безбедносни, а и пандемијата не е докрај јасно дали е само стивната или може повторно непријатно да изненади – сѐ уште е рано да се процени дали владејачката партија нема повторно да се залула на изговорот дека анти-кризните политики се добри и даваат резултати, дека новата динамика во бугарско-македонскиот дијалог ќе донесе пробив во евро-интеграцијата на земјава, додека многумина „под радарот“ си работат по старите мижи-бутај навики, повеќе за себе и за партискиот, отколку за јавниот интерес.

„Стариот“ дел од Владата – всушност, „прастариот“, кој го негува континуитетот во власта од пред дваесетина години – оној на ДУИ, не доби пораки од своите гласачи на локалните избори што би ја натерале битно да се престројува во однос на антикорупциските политики и практики во државата. Нивната партиска клиентела е нечепната, можеби дури и зацврстена, немаат причина за возбуда „на трибините“. И бизнисите и бизнисмените им се рок-солид, армиран бетон.

…

Колумната на Сашо Орданоски во целост прочитајте ја тука